De praktijk van Haval Abdulrazaq: 'Hoe praat je met radicaliserende jongeren?'
Platform JEP ondersteunt sinds 8 februari jeugdprofessionals en vrijwilligers met vragen over extremisme en polarisatie. SZW was betrokken bij de ontwikkeling van het platform. Jongerenwerkers kunnen bijvoorbeeld sparren met ervaren professionals zoals Haval Abdulrazaq.
“Veel jongeren tussen de 18 en 23 jaar die tijdelijk dak- of thuisloos zijn, hebben een licht verstandelijke beperking en zijn vatbaar voor extreme ideologieën. Dat merk ik tijdens mijn werk in crisisopvang de Dijk in Utrecht, waar ik namens hulpverleningsorganisatie Youké werk. Zelf kom ik uit Noord-Irak, ik spreek vloeiend Arabisch en heb kennis van de islam. Bij vermoedens van extremisme of polarisatie bellen collega’s me om te sparren. Nu vervul ik ook een rol binnen JEP: het platform voor Jeugd-preventie van Extremisme en Polarisatie. Vakgenoten die willen weten hoe ze het gesprek kunnen aangaan met jongeren, kunnen me via dit platform bereiken. Hartstikke goed dat het ministerie van SZW dit heeft opgericht.
Tijdens conferenties over radicalisering hoor je veel theorie. Ik merk dat beroepsgenoten praktijk voorbeelden missen. Hoe ga je het gesprek met zo’n jongere aan? Welke vragen stel je, wat ligt gevoelig? Bij Youké voeren we zulke gesprekken op onze eigen manier: laagdrempelig, niet veroordelend en met een luisterend oor. Zo winnen we het vertrouwen en hebben jongeren het gevoel dat ze alles kunnen delen. Ik ben benieuwd hoe andere organisaties dat aanpakken. Graag zou ik daarom intervisiebijeenkomsten willen organiseren, waarin beroepsgenoten ervaringen met elkaar kunnen delen. Natuurlijk is het handig dat ik de achtergrond en de religie van de jongeren ken, maar ook Nederlanders kunnen prima het gesprek aangaan.
Zo’n 80 à 90 procent van de Marokkaanse jongeren die ik tegenkom, spreekt helemaal geen Arabisch. Hun geloofsovertuigingen baseren ze op YouTube-filmpjes of aan elkaar geplakte Snapchats. Wat goed werkt, is focussen op de randvoorwaarden: een stabiele financiële situatie, een veilige plek om te wonen en een sociaal netwerk. De identiteitscrisis van jongeren komt vaak voort uit de lagere sociale klasse waarin ze zijn opgegroeid: ouders met een uitkering en oplopende schulden. Laatst heb ik twee jongeren begeleid in de zoektocht naar een stageplek. We schreven wel twintig brieven per dag, maar het lukte niet om bij een bedrijf binnen te komen. Als ik een tip mag geven aan het ministerie van SZW: investeer in schuldhulpverlening en job coaches. Als de basisvoorwaarden voor een zelfstandig leven aanwezig zijn, is de kans kleiner dat iemand vatbaar is voor extremisme en polarisering.”
Tekst: Ellen Weber
Dit interview verscheen eerder in het interne personeelsmagazine van SZW.